Ik kreeg verschillende soorten medicatie, onderzoeken in verschillende ziekenhuizen. Helaas hielp het allemaal niks, of de werking was maar van korte duur. Toen ik 16 jaar was, werd er besloten om mijn hele dikke darm te verwijderen. Ik had een therapieresistente vorm van colitis. Medicatie die had moeten werken, werkte niet! Zouden ze mijn dikke darm niet verwijderen dan was de kans heel groot dat ik dikke darmkanker zou ontwikkelen. En dan ben je natuurlijk nog verder van huis!
Het was uiteindelijk de beste keuze die ik gemaakt heb!
Na mijn operatie zou ik een tijdelijk stoma krijgen. Mijn lichaam moest eerst goed herstellen, voordat ze een pouch aan konden leggen. 16 jaar en een stoma, dat wil je natuurlijk niet. Tot op de operatiekamer heb ik geroepen dat ik het niet wilde. Ik wist natuurlijk niet wat ik na de ingreep kon verwachten. Het was uiteindelijk de beste keuze die ik gemaakt heb! Ik had voor het eerst sinds tijden geen buikpijn meer. Ik sterkte aan en kon weer meer dingen doen met mijn vriendinnen, en ik kon weer hele dagen naar school. Tuurlijk was ik erg onzeker en liep ik liever niet met zo’n zak op mijn buik rond, maar ik had in ieder geval geen klachten meer en mijn leven werd weer zo goed als normaal.
Net voor mijn eindexamen begon het laatste stukje darm (dit hadden ze laten zitten voor de pouchoperatie) alsnog te ontsteken vanwege inactiviteit. Ik moest weer geopereerd worden en mijn j-pouch werd aangelegd. Nu was er, op een litteken na, niks meer van te zien. Het enige wat ik er nu nog van merk is dat ik vaker dan gemiddeld naar het toilet moet, maar hey als dat het enige is. Ik heb geen medicatie meer, kan alles eten wat ik wil en moet 1x per jaar naar het ziekenhuis voor controle. Ik zou het niet meer anders willen!