Ik ben Naomi, 18 jaar en ik heb sinds februari 2021 de ziekte van Crohn. Inmiddels slik ik alleen nog maar azathioprine, maar ik ben mijn behandeling begonnen met het CDED-dieet. Ik slikte toen de azathioprine er al bij, omdat mijn medicijnspiegel moest worden opgebouwd.
CDED staat voor Crohn’s Disease Exclusion Diet, het is best nieuw in Nederland. Ik was een van de eerste kinderen in het ziekenhuis die hieraan is begonnen. Met dit dieet worden bepaalde dingen niet meer gegeten, en is er meer ruimte voor bijvoorbeeld groente en fruit. Verder bestaat het dieet uit drie fases: in de eerste en tweede fase zijn er verplichte voedingsmiddelen, deze mogen worden aangevuld met andere voedingsmiddelen uit de lijst. De twee fases duren in totaal twaalf weken. De derde fase is de onderhoudsfase, dan zijn er enkele voedingsmiddelen die je niet mag eten.
Ik werd begeleid door een diëtiste, zij keek met mij mee als ik iets niet lekker vond, of geen inspiratie meer had voor recepten.
De eerste fase vond ik het zwaarst om te doen, deze duurt zes weken. Het dieet bestaat dan vooral uit drinkvoeding en er zijn er weinig voedingsmiddelen die je, naast de verplichte dingen, mag eten. Gelukkig had de diëtiste een app voor mij die per fase lekkere recepten had! Dit maakte het iets makkelijker om de verplichte voedingsmiddelen te eten. Dit was onder andere kip, ei, aardappelen, banaan en appel. In de tweede fase zijn deze ook verplicht. Ik vond het lastig om met mijn ouders en broertjes samen te eten, omdat zij dan iets lekkers aan het eten waren, en ik aan tafel zat met een beker drinkvoeding en ander eten. Aan de ene kant was ik heel blij dat de mogelijkheid er was, maar soms was het ook zwaar. Aan het einde van deze fase heb ik een dag ‘pauze’ genomen, toen mocht ik een dag lang een paar lekkere dingen eten. Dit had ik afgesproken met mijn verpleegkundige en diëtiste.
De tweede fase duurt ook zes weken, langzaamaan komen er verschillende voedingsmiddelen bij die je weer mag eten. Hier was ik heel blij mee, want er kwam meer variatie in het eten. Je mocht meer soorten groente eten, en zelfs weer boterhammen. Het dieet bestond nu ongeveer voor de helft uit vaste voeding en drinkvoeding. Er kwamen nieuwe recepten bij, hierdoor werd het ook weer leuker om samen met mijn familie te eten. Soms kon mijn moeder het eten zo aanpassen, dat we met z’n vijven hetzelfde konden eten. Het werd het ook steeds makkelijker om zelf recepten te bedenken. Tegen de tijd dat ik in de tweede fase kwam, mochten de examenklassen ook weer naar school toekomen (in de coronatijd). Omdat ik de drinkvoeding niet lekker vond, mocht ik bij de zorgcoördinator pauze komen houden. Zo hoefde ik mij niet druk te maken om de vieze gezichten die ik soms kon trekken, als ik bezig was met drinken. Het was stiekem ook best gezellig om bij haar te zitten!
Inmiddels zit ik nu ongeveer één jaar in de derde fase. Er zijn nog steeds een paar dingen die ik niet meer mag eten, maar dat vind ik niet zo erg. Thuis hebben we ons eten ook een beetje aangepast aan mij, en als ik een keer ergens anders eet, wordt er ook rekening mee gehouden. Soms kan het een keer niet anders, en moet ik iets eten wat eigenlijk niet mag. In het begin had ik hier soms moeite mee, maar nu weet ik dat het niet erg is. Je leert waar je wel en niet tegen kan, dus soms wijk ik toch een beetje van het dieet af. Ook mis ik soms bepaalde dingen, zoals friet of softijs. Je weet dan dat het niet goed is, maar als je het niet te vaak doet, kan het helemaal geen kwaad om het een keer te eten. Je gaat er extra van genieten, en gaat het ook meer waarderen als je het een keertje eet.
Uiteindelijk ben ik erg blij dat ik dit dieet heb gevolgd, op de helft wilde ik eigenlijk heel graag stoppen. Gelukkig heeft mijn verpleegkundige ervoor gezorgd dat ik heb doorgezet.